ඕනෑම පුද්ගලයෙකුට නීතියෙන් හෝ සමාජ සාරධර්ම වලින් තහනම් කොට නොමැති ඕනෑම දෙයක් කිරීමේ නිදහස තිබේ. එහෙත් පළාත් පලාන ආයතනයකට හැකි වන්නේ නීතියෙන් කළ හැකියැයි සඳහන් කර ඇති දේ පමණි. කළ නොහැකියයි කියා නොතීබූ පහණට සිතෙන සිතෙන දෙයක් කිරීමේ හැකියාව පළාත් පාලන ආයතනයකට නොමැත.
1987 අංක 15 දරන ප්‍රාදේශීය සභා පනතේ 3 වගන්තියේ ප්‍රාදේශීය සභාවල කර්තව්‍ය මෙසේ දැක්වේ.
එක් එක් ප්‍රාදේශීය සභා ප්‍රදේශය සඳහා සංස්ථාපනය කරන ලද ප්‍රාදේශීය සභාව, එම ප්‍රදේශය ඇතුළත පාළත් පලාන ආයතනය විය යුතු අතර,
- මහජන සෞඛ්‍යයට
- පොදු උපයෝගීතා සේවාවන්ට සහ
- පොදු මංමාවත්වලට ද
සාමාන්‍යෙයන් එම ප්‍රදේශය ඇතුලත ජනතාවගේ
- සුඛ විහරණය
- පහසුව හා
- සුභසාධනය
සහ සියලු පහසුකම්
- ආරක්‍ෂා කිරීමට සහ
- ප්‍රවර්ධනය කිරීමටද
අදාල සියලු කරුණු
- විධිමත් කිරීම
- පාලනය කිරීම සහ
- පරිපාලනය කිරීම
ඊට භාර විය යුතුය.ඉතා විශාල පරාසයක් ඇතුලත් සේ පෙනුන ද ප්‍රාෙද්ශීය සභාවකට හිමිව ඇත්තේ ඉතා සුළු කාර්ය කොටසකි. පළාත් පාලන ආයතනයක් ලෙස සැලකූ විට, එවැනි ආයතනයකට හිමි වන්නේ මෙම කාර්යයන් පමණක් විය හැකිය. එහෙත් ප්‍රාදේශීය සභා පිහිටුවීමේ අරමුණ වූයේ ප්‍රාදේශීය මට්ටමට බලය බෙදා දීමය. ඒ අර්ථයෙන් ගත් විට ප්‍රාදේශීය සභාවකට හිමිව ඇති බලතල කෙතරම් අවමද? ප්‍රදේශයේ සංවර්ධනය, ආර්ථිකය, සමාජීය වර්ධනය වැනි ප්‍රධාන කරුණු මෙන්ම අධ්‍යාපන, සෞඛ්‍ය, ප්‍රවාහනය, වැනි කරුණුවලින්ද යම් ප්‍රමාණයක් ප්‍රාදේශීය සභාවට හිමි විය යුතුය.
ඔය ජුන්ජවත් හරියට වෙන්නෙ නැනේද?
ReplyDelete